Skip to main content
. 2001 Feb 15;29(4):936–942. doi: 10.1093/nar/29.4.936

Table 2. Intermolecular NOEs between ligand C and A6 DNA.

 
H1′
H4′
H5′ and H5″
Adenine H2
Benzene        
B1 A6a, A7, T20 and/or T21     A5a, A6, A8a
B2   b b  
B3   b b  
B4   b b  
B5 A8, T19     A7, A8a
B6   b b  
B1′ A8a, A9, T18a     A6a, A7a, A8, A9a
B2′   b b  
B3′   Degenerate w/B3 Degenerate w/B3  
B4′   b b  
B5′ A8, T19     A7, A8a
B6′   b b  
Amide        
NH1 A7, T20 and/or T21     A6 and/or A7, A8a
NH2 A6, T20 and/or T21     A5, A6 and/or A7
NH1′ A9a, T18     A6 and/or A7, A8
NH2′ A9     A7a, A8, A9
Tail        
CH2-1 c b b A5
CH2-2 c b b A5
CH2-3 c b b A5
N(CH3)3 A4 and/or T21, A5, G22 b b A4, A5
CH2-1′ c b b A9
CH2-2′ c b b A9
CH2-3′ c b b A8a, A9
N(CH3)3 C11, T16, T17 b b A9

aNOE is weak.

bNOEs in the 4′, 5′ and 5″ regions that are difficult to unambigiously assign.

cNOEs are weak and there is spectral overlap with other cross-peaks.

And/or indicates that due to chemical shift degeneracy we cannot distinguish which base has an NOE to the ligand proton.